पेरियार हे कट्टर नास्तिक होते? जयंतिविशेष

भारत स्वातंत्र्य होण्यापूर्वी आणि नंतर तामिळनाडूमध्ये पेरियारचा गहन प्रभाव होता आणि राज्यातील लोक आताही त्यांचा अधिक आदर करतात.

पेरियार म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या ई.व्ही. रामास्वामीचा तामिळनाडूच्या सामाजिक आणि राजकीय लँडस्केपवर होणारा प्रभाव इतका खोल आहे की कम्युनिस्टपासून , अस्पृश्यता निवारण, बहुजन चळवळीच्या विचारसरणीपर्यंत, तामिळ राष्ट्रवादीपासून तर्कवादी पर्यंत आणि जे लोक स्त्रीवादाकडे झुकत आहेत, त्यांचा उद्धृत करीत त्यांचा आदर करतात. आणि त्यांना मार्गदर्शक म्हणून पाहतात.

तर्कवादी, नास्तिक आणि वंचितांचे समर्थक असल्यामुळे त्यांच्या सामाजिक आणि राजकीय जीवनात अनेक चढउतार दिसले.

1919 मध्ये त्यांनी कट्टर गांधीवादी आणि कॉंग्रेस कार्यकर्ता म्हणून राजकीय प्रवास सुरू केला. गांधींच्या मद्यपान विरोधी, खादी आणि अस्पृश्यता निर्मूलन या धोरणांकडे ते आकर्षित झाले.

त्यांनी पत्नी नागामणि आणि बहीण बलंबळ यांनाही राजकारणात येण्याचे प्रोत्साहन दिले. या दोन महिला ताडी शॉप्सच्या विरोधात आघाडीवर होती. ताडी निषेध चळवळीशी एकता साधून त्यांनी स्वेच्छेने आपली नारळ बागांचा नाश केला.

त्यांनी असहकार चळवळीत सक्रिय सहभाग घेतला आणि त्यांना अटक करण्यात आली. ते कॉंग्रेसच्या मद्रास प्रेसीडेंसी युनिटचे अध्यक्ष झाले.
व्याकोम सत्याग्रह

1924 मध्ये केरळमधील त्रावणकोर राजाच्या मंदिराकडे जाणाऱ्या रस्त्यासवर दलितांच्या प्रवेशाविरोधात निषेध नोंदविला गेला. त्यास विरोध करणाऱ्या नेत्यांना राजाच्या आदेशानुसार अटक करण्यात आली आणि हा लढा पुढे घेण्यासाठि कोणतेही नेतृत्व नव्हते. त्यानंतर, आंदोलनाच्या नेत्यांनी पेरियार यांना या निषेधाचे नेतृत्व करण्यासाठी आमंत्रित केले.

या निषेधाचे नेतृत्व करण्यासाठी पेरियार यांनी मद्रास प्रदेश कॉंग्रेस अध्यक्षपदाचा राजीनामा दिला. गांधींच्या आदेशाचे उल्लंघन करत ते केरळला गेले.

त्रावणकोर येथे पोचल्यावर ते राजाचा मित्र असल्याने त्याचे राज्य स्वागत झाले. पण त्यांनी हे स्वागत स्वीकारन्यास नकार दिला कारण ते तेथे राजाचा विरोध करण्यासाठी आले होते.

राजाच्या इच्छेविरूद्धच्या निषेधांमध्ये त्यांनी भाग घेतला आणि शेवटी त्यांना अटक केली गेली आणि अनेक महिने तुरूंगात टाकले गेले. त्यांची पत्नी नागामणि यांनीही केरळ नेत्यांविरोधात होणाऱ्या भेदभावविरोधात महिलांचा निषेध आयोजित केला होता.

कॉंग्रेसच्या परिषदेत जातीय आरक्षणाचा प्रस्ताव मंजूर करण्याचा त्यांचा सतत प्रयत्न अयशस्वी ठरला. दरम्यान, चेन्नमदेवी शहरात कॉंग्रेस पक्षाच्या अनुदानित सुब्रह्मण्यम अय्यर यांच्या शाळेत जेवण देताना ब्राह्मण आणि ब्राह्मण नसलेल्या विद्यार्थ्यांशी भिन्न वर्तन केले जाते, असा अहवाल समोर आला होता

पेरियार यांनी ब्राह्मण अय्यर यांना सर्व विद्यार्थ्यांशी समान वागण्याचे आवाहन केले. परंतु या दोघांचे ही मन वळवू शकले नाहीत किंवा कॉंग्रेसचे अनुदान रोखू शकले नाहीत. त्यामुळे त्यांनी कॉंग्रेस सोडण्याचा निर्णय घेतला.

कॉंग्रेस सोडल्यानंतर त्यांनी स्वाभिमान चळवळ सुरू केली, ज्याचा हेतू ब्राह्मणेतर (ज्यांना त्यानी द्रविड म्हटले होते) यांच्यात आत्मसन्मान निर्माण व्हावा. नंतर ते दक्षिण इंडियन लिबरल फेडरेशनचे अध्यक्ष झाले (जस्टीस पार्टी म्हणून ओळखले जाते)

द्रविड कझघम

1944 मध्ये त्यांनी त्यांची स्वाभिमान चळवळ आणि जस्टिस पार्टी मिळून द्रविड़ कझघम ची स्थापना केली
त्यांनी रशियाला भेट दिली जिथे कम्युनिस्ट आदर्शांमुळे त्यांचा प्रभाव होता आणि कम्युनिस्ट पक्षाच्या जाहीरनाम्याचे पहिले तमिळ भाषांतर त्यांनी प्रकाशित केले. महिलांच्या स्वातंत्र्याविषयी त्यांचे मत इतके ठाम आहे की आजच्या सर्वसाधारण नियमांमध्येही ते मूलगामी मानले जातील.

बालविवाह उन्मूलन, विधवा महिलांशी पुन्हा लग्न करण्याचा हक्क, जोडीदाराची निवड करणे किंवा सोडून देणे, त्यात मूलभूत शुद्धतेऐवजी लग्नाला भागीदारी म्हणून घेणे इ.

त्यांनी केवळ मुलांना जन्म देण्यासाठी स्त्रियांसोबत लग्ना ऐवजी स्त्री शिक्षण अवलंबण्यास सांगितले.
पेरियार हे कट्टर नास्तिक होते

विवाहाचे चिन्ह म्हणून थली (मंगळसूत्र) घालण्याला विरोध करत त्याच्या अनुयायांनी वैवाहिक विधीला आव्हान दिले. महिला परिषदेत त्यांना पेरियारची पदवी देण्यात आली.

पेरियारांचा असा विश्वास होता की समाजात मूळतः अंधश्रद्धा आणि भेदभाव वैदिक हिंदू धर्मात आहे, जे जातीच्या आधारावर समाजाला विविध वर्गात विभागतात आणि ब्राह्मण अव्वल आहेत. म्हणूनच त्याना वैदिक धर्म आणि ब्राह्मण वर्चस्वाचा क्रम मोडण्याची इच्छा होती, कट्टर नास्तिक म्हणून त्यांनी ईश्वराच्या अस्तित्वाच्या कल्पनेविरूद्ध प्रचार केला .
पेरियार यांनी संपूर्ण तामिळनाडूचा दौरा केला आणि अनेक सभांमध्ये लोकांना संबोधित केले. बहुतेक भाषणांमध्ये ते म्हणायचे, “मी म्हटल्यामुळे काहीही स्वीकारु नका. याचा विचार करा. तुम्हाला ते स्वीकारता येईल असे वाटत असेल तरच ते स्वीकारा, नाही तर सोडून द्या.”

त्यांचे निरीश्वरवादी आणि ब्राह्मणविरोधी राजकारण असूनही त्यांचे मित्र आणि स्वतंत्र भारताचे पहिले गव्हर्नर जनरल राजगोपालाचारी यांच्याशी चांगले वैयक्तिक संबंध होते.

त्यांची ओळख तर्कवादी समतावादी, स्वाभिमानी आणि कर्मकांड, धर्म आणि देवाची अवहेलना करणे आणि जाती व पुरुषवादी परंम्परा यांचा नाश करणारा म्हणून केली जाते.

त्यांना धार्मिक भावना आणि परंपरेचा अपमान करणारी व्यक्ती म्हणून उजवे लोक त्यांच्यावर टीका करतात.

कुलदीप कीर्तिराजन